Çocuk eğitimini tıpkı dipsiz bir kuyuya benzetiyorum. Tam 45 yılını etkin bir şekilde içinde geçirdiğim Milli Eğitimin, kesin kurallarla sınırlandırılamayacağını, “her yiğidin bir yoğurt yiyiş tarzı vardır” misali, her eğitimcinin kendine özgü bir yaklaşımı vardır eğitim işinde. Yıllardır bir düzene oturtulamamıştır bir türlü. Her yıl yeni bir uygulamaya geçilmiş, daha sonra çeşitli bahanelerle başka bir uygulama başlatılmıştır. Geçer not ile geçilsin, 1-2. sınıfta sınıfta kalma olayı olmasın, ev ödevi verilmesin, çocuğu ezberciliğe alıştırmayalım, çocuğun özgüveni açısından sonsuz özverili olalım v.s. Birçok uygulama denenmiş, vazgeçilmiş sonra tekrar denenmiştir. Meslek hayatım boyunca “Tutarlı” olmayı prensip edindim. Çocuklarıma, öğrencilerime, velilerime, öğretmenlerime hep bu yönde telkinde bulundum. Tutarlı, kurallı, prensip sahibi olmak beraberinde bütün güzellikleri getirir.

Çocuklarımızı hayata hazırlarken, tutarlı, kendine güvenli, öğrenmeye meraklı, araştırıcı, yardımlaşan, paylaşan, mutlu, sevecen, becerikli, sorumluluk duygusu gelişmiş bireyler olmaları için sabırla ve anlayışla yaklaşmak tabii ki çok önemlidir. Ama, çocuğun yanlışını, hatasını kabullenmek değildir bu. Mutlaka yanlışı söylenmeli, doğuracağı sakıncalar sabırla anlatılmalı, tekrarlanmaması sağlanmalıdır. Israrla tekrarlandığı takdirde çeşitli uyarılar ve formüller uygulanmalıdır. Bu formüller yine beraberinde bir eğitimi getirmelidir. (Resim yapma, yazı yazma , boyama v.b). Eğitimci kararlarında; kararlılığını uyguladığı sürece, kararlı bireyler oluşacaktır çevresinde. Çocuklarımızın zamanla yetemedikleri başarılı olamadıkları durumlar olacaktır.

Biz çocuklarımıza, yetenekleri kadar yetemediklerini de bilmenin erdemliğini öğretmeli, yetememe durumlarında “öğrenmenin yaşı yoktur” her yaşta bir şeyler öğrenebiliriz. Yeter ki öğrenmenin yollarını, öğrenmek istediğimiz bilgilere, en doğru ve en kısa yoldan nasıl ulaşabileceklerini öğretelim. Öğrenmek yerine, bilmemesini karşısındakini suçlamanın kolaylığına kaçmamasını öğretmeliyiz. Başkasını suçlayarak kendini savunmanın çok yanlış bir anlayış olduğunu bu tür davranışların kişiyi hayat boyu eksik, yetersiz bireyler olmaya mahkum ettiğini defalarca vurgulamalıdır. “Çocuklar örneklere muhtaçtırlar” çocuklarımıza, gerek veli gerekse eğitimci olarak güzel ve doğru örnek olma durumundayız.

Biz okul olarak, haklı olsak bile; tartışmayı kazanıp, veliyi kaybetmek yerine, veliyi kazanıp, tartışma ortamı yaratmamayı amaçlamaktayız. Ayrıca, çocuklarımızın, öğrenemiyorlar mı, yoksa öğretemiyor muyuz düşüncesinden yola çıkarak, öğretebilmek için, çabalarımızı, yöntemlerimizi gözden geçirip, yeni uygulamalar, yeni arayışlar içinde olmamızın bilincindeyiz. Değerli velilerimizin de “niye yardımcı olamadım” düşüncesi ile hareket etmelerini arzuluyoruz. Diliyorum ki; sabrımızla, kararlılığımızla, kendine güvenli, saygılı, sevgi dolu, mutlu ve bilgili ne istediğini bilen çocuklarımızla yarınlarımıza umutla bakarız.